ارزیابی تغییرات آنتی‌اکسیدانی گیاه دارویی علف اسب (Conyza canadensis) تحت تأثیر نانو الیسیتورهای سریم و روی

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد، گروه ژنتیک و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین

2 دانشیار، گروه ژنتیک و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین

3 استادیار، گروه ژنتیک و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین

4 استاد، گروه ژنتیک و به نژادی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین

چکیده

الیسیتورها معمولاً یکی از موفق‌ترین استراتژی‌ها در افزایش سطح تولید متابولیت‌های ثانویه گیاهان دارویی هستند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر الیسیتور‌های غیر زیستی در بافت‌های مختلف علف ‌اسب بر افزایش انواع آنتی‌اکسیدان‌ها و پروتئین کل انجام شد. بدین منظور، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیماردهی با محلول‌های دی اکسید سریم و دی‌اکسید روی با غلظت 100 و 200 میلی‌گرم بر ‌لیتر به‌صورت ترکیب با آبیاری اعمال و برای تیمار شاهد، از آب مقطر استفاده شد. پس از سه دوره متوالی اعمال تیمارها، نمونه‌های گیاهی از سه بافت ریشه، ساقه و برگ برای سنجش غلظت پروتئین محلول کل و میزان آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، تهیه شد. نتایج تجزیه واریانس معنی‌دار بودن اثر تیمارهای مختلف بر میزان پروتئین کل و آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی در سه بافت ریشه، ساقه و برگ را نشان داد. دی سریم اکسید و دی‌اکسید روی سبب افزایش معنی‌دار میزان پروتئین کل در بافت برگ، نسبت به تیمار شاهد شدند؛ اما تأثیر معنی‌داری در افزایش پروتئین کل در بافت‌های ریشه و ساقه، نسبت به شاهد نشان ندادند. دی سریم اکسید و دی‌اکسید روی سبب افزایش میزان آنزیم کاتالاز (CAT) در بافت‌های ساقه و برگ شدند و بیشترین میزان آنزیم آسکوربات پراکسیداز (APX) در اثر تیمار دی‌اکسید روی در بافت ریشه مشاهده شد. هر دو الیسیتور سبب افزایش میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و کاهش معنی‌دار میزان آنزیم پراکسیداز (POX) در هر سه بافت ریشه، ساقه و برگ شدند. هر دو الیسیتور نسبت به تیمار شاهد، سبب کاهش آنزیم گلوتاتیون ردوکتاز (GR) در بافت‌های ریشه، ساقه و برگ شدند؛ به‌طوری که کاهش گلوتاتیون ردوکتاز در تیمار دی سریم اکسید نسبت به دی‌اکسید روی شدیدتر بود. بیشترین میزان آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) در اثر تیمار دی‌اکسید روی و کمترین میزان آن در تیمار شاهد در بافت ریشه حاصل شد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 07 آبان 1404
  • تاریخ بازنگری: 19 آبان 1404
  • تاریخ پذیرش: 09 آذر 1404

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار